Afgelopen week vlogen we weer. Met zijn tweetjes. Papa bleef achter vanwege werk en ik wilde nog even naar ‘huis’ nu ik nog mag vliegen.

Ik vloog al vaker met Kate alleen. Geen enkel probleem. Maar nu ben ik 27 weken zwanger met pittige bekkeninstabiliteit. Waar begin je aan hoor ik je vragen…

De wachtrijen op Schiphol vallen wat tegen. Met name wanneer we eindelijk vooraan de rij voor de incheckbalie staan, en ons gevraagd wordt de vlucht naar Curacao voor te laten, en we nog eens twintig minuten moeten wachten. Na nog eens dertig minuten security en paspoortcontrole kunnen we eindelijk op pad naar de gate en richting Orlando.

Kate doet het super aan boord, voor het eerst in weken voeren we even geen strijd om peuter-problemen maar luistert ze naar me en gedraagt zich zelfs in de eindeloze rij van de Amerikaanse douane voorbeeldig. Trots ben ik op de kleine wereldreiziger.

Mama is aardig gebroken, maar komt op karakter goed de dag door. Het 8 uur lang zitten gaat me wonderbaarlijk genoeg redelijk af, maar het bijna twee uur wachten op douane en koffer breekt me op. Ook het tijdverschil, het weinig slapen en slechte eten eisen zijn tol en wanneer we de volgende dag doorvliegen naar Atlanta begint de vertrekhal te draaien en moet ik opgelapt worden met cola en smerige Amerikaanse zoetigheid. Ik ben duidelijk niet de globetrotter die ik anders ben, maar hé, I’m on my way home!

We genieten van heerlijke dagen met de familie. We drinken koffie, we kletsen, we huilen van het lachen. Kate speelt met haar neefje en nichtjes en knuffelt met de honden. Ik ga uit eten met mijn zusjes en we gaan met opa en oma naar Disney World.

De terugvlucht verloopt zonder gekkigheid. Het verdriet van het afscheid daar gelaten. Dit blijft elke keer zo verschrikkelijk rot, en de hormonen werken helaas niet in mijn voordeel. Kate slaapt vier uur en ik kan ook een half oog dicht doen. Op Schiphol wacht papa en we zijn blij thuis weer op de bank te kunnen ploffen. Het weekje was veel te kort maar zeker een kadootje.

Op naar de volgende keer, dan met zijn vieren!

De mama van Kate