Nijntje pluis. Piepklein pienter konijntje. Wie kent haar niet? Deze week gingen we bij haar op bezoek, in haar huisje. We kookte in haar keukentje, kluste in haar schuurtje. We gaven de plantjes water en hingen het wasgoed aan de lijn.  

Van het huis van Nijn door naar de dokter en het museum. We gingen langs bij de dieren, picknickte in het bos en we namen de trein en de bus. 

Vanaf het moment dat ik, maanden terug, hoorde van het nieuw te openen Nijntje Museum kon ik eigenlijk al niet wachten. Een museum helemaal voor kinderen. Een ontdekplek in de veilige wereld van Dick Bruna. Ik twijfelde eerst. Want een museum voor peuters en kleuters is misschien toch nog net iets te veel voor mijn dreumes. Maar mijn zorg bleek ongegrond. Tweeënhalf uur dwaalde Kate door het museum, drie rondjes. Ze speelde, ze las, ze luisterde, ze voelde en ze keek. En mama volgde. Verwonderd.

Wat een heerlijke plek. Wat een avonturen. Zoveel te zien! Alles spreekt tot de verbeelding. Het is alsof je zo een boekje bent ingestapt. In elk attribuut zit spel, zit iets te ontdekken. Of je nu 4 jaar of 14 maanden bent, op elk niveau is er uitdaging. 

Ongegeneerd kon Kate door het museum rommelen. Niets waar ze niet aan mocht komen, geen plek waar ik haar moest weghouden of optillen. Let wel, we waren er door de weeks dus het was vrij rustig. Ongehinderd ging ze van kamer naar kamer, en telkens belande ze in een nieuwe wereld, een nieuw avontuur, vorm gegeven met de prachtige illustraties van Dick Bruna.

Het museum is met openbaar vervoer goed te bereiken, en ook met de auto is het niet onmogelijk zolang je het niet erg vind om een stukje te lopen. De toegangsprijzen zijn meer dan redelijk, voor Kate betaalde ik niet en zelf betaalde ik slechts €2,50. Op de website van het museum vind je meer informatie over de entree en de openingstijden.

 Het Nijntje museum verdiend een plekje op de lijst van Kate’s Favorites. We gaan absoluut nog een keer terug, en dan nog eens, en nog eens, en nog eens…

De mama van Kate