De wijsheid in pacht. Ouders vertellen over de ontwikkeling van hun kind. Advies geven over opvoedtechnieken, pedagogisch correct handelen. 

Zenuwachtig schuiven de ouders bij me aan. Want met de dagelijkse overdracht zouden er geen verrassingen meer moeten zijn, maar nu staat er ineens van alles op papier. Ingeschaald op leeftijd binnen het kind-volg-systeem. Opgetekend in een grafiek. Wat kan hij of zij? Wat past bij de leeftijd? Wat laten ze zien? Is er een zorg, rinkelen er alarmbellen? Zien we een stijgende lijn?

Ik zit op de bank tegenover de ouders en ik hoor mijzelf praten. Over geletterdheid, gecijferdheid, taalondersteuning en extra uitdaging. Mooi verhaaltje. Inpakken. Strik erom. Ouders kijken naar me op, leren van me, stellen vragen, vragen mij advies. En ik geef het met de beste intentie, met de ervaring en de scholing die ik heb, en vooral met onuitputtelijke liefde voor de kinderen.

Maar kom ik thuis laat ik alle ervaring varen. Blanco. Ik en mijn kind. Elke keer weer laat ik me overrompelen door haar karakter, haar kracht. En natuurlijk neem ik pedagogische bagage en ervaring mee. Maar voor het grootste deel, eerlijk waar, doe ik ook maar wat. Pure improvisatie. Moedergevoel. Ik weet het de helft van de tijd zelf ook niet. En nu zit ik het de ouders te vertellen. Hapklare brokken, overzichtelijk en planmatig. 

Ik ben veranderd sinds ik moeder ben. Ik benader de kinderen anders, ik benader de ouders anders. Elk kind is iemand zijn Kate. Elke ouder voelt wat ik voel als het gaat over onze kinderen. Het maakt me kwetsbaarder, maar ook nuchterder. Want natuurlijk is dit belangrijk. Is het goed om te weten waar de kinderen staan en hoe ze het doen. We signaleren waar het mis gaat en proberen ze op te vangen. We bieden de kinderen wat ze nodig hebben en laten ze groeien tot wie ze kunnen zijn. Maar tegelijk is het allemaal zo relatief. 

Dit gedichtje van Lentezoet zweefte vanavond in mijn achterhoofd. En dit is precies wat ik bedoel. Want eerlijk is eerlijk, geen kind is toch in tien minuten te vangen?

De mama van Kate