Maakt mijn moederschap mij een betere juf? En maakt het feit dat ik pedagogisch werk doe mij een betere moeder? 

Met regelmaat hoor ik mij in overdrachten zeggen ‘herkenbaar, zo gaat het bij mij thuis ook.’ En ik vertel over wat Kate heeft gedaan, of gezegd. Naast juf ben ik nu tenslotte ook ervaringsdeskundige. Maar hoort mijn persoonlijke ervaring wel thuis op de groep? We zijn allemaal opgeleid, en deskundig genoeg om voor de kinderen te zorgen, of je nu wel of niet zelf ouder bent. 

In de meeste situaties is mijn moederschap totaal overbodig, maar het is zeker leuk om er over te vertellen en om de relatie met de ouders luchtig en persoonlijk te houden. Aan de andere kant is het fijn om ouders te laten weten dat ik ook tegen dingen aan loop, hoe opgeleid of ervaren ik ook ben. En dat ik zelf ook improviseer en het op sommige ogenblikken echt even niet weet.

Andersom is het precies het zelfde. ‘Wat kan mij gebeuren?’ dacht ik toen ik net zwanger was. Ik heb twaalf kinderen per dag, hoe ingewikkeld kan het zijn met slechts één? Namate de zwangerschap vorderde kreeg ik het iets benauwder. Want de kindjes komen vanaf drie maanden, hoe zit dat eigenlijk met zo’n nieuw leventje. Hoe werkt dat? Wat kan er mis gaan? Wat moet ik doen? Help?!

Achteraf gezien was ik buitengewoon kalm na de geboorte. Toen we Kate om elf uur ’s avonds mee naar huis namen hebben we de kraamhulp voor de nacht uitgesteld tot de volgende ochtend en zijn we met zijn drieën als een blok in slaap gevallen. Iets waar ik me nu nog om kan verbazen. Zonder stress, zonder zorg. Hup, Kate haar mandje in, en wij evengoed.

Of ik echt beter ben geworden in mijn vak? Ik weet het niet. Wel bewuster. Ik erken een andere waarde van de kinderen. Al ging ik altijd al wel voor ze door het vuur, nu realiseer ik mij des te meer, elk kind is iemand zijn ‘Kate’. Ook wanneer ouders je soms niet het gevoel geven je te waarderen voor wat je doet (maar de meeste wel hoor!), ze geven je elke dag hun meest waardevolle bezit. En dat is een compliment op zich. 

Of ik een betere moeder ben door mijn vak? Nee. Natuurlijk heb ik meer bagage en kennis, en weet ik het één en ander over pedagogisch benaderen, ook ik doe gewoon maar wat. Ik denk dat ik weet wat werkt en ik kan achteraf goed evalueren waarom iets niet werkt, maar garantie tot aan de deur. De relatie moeder-dochter staat in geen enkele manier gelijk aan de relatie die ik heb tot de kinderen op mijn groep. Natuurlijk neem je de ervaringen met je mee naar huis, maar ik doe vooral wat ik doe vanuit gevoel en karakter. 

Laten we stellen dat de twee werelden elkaar complimenteren. Ik neem wat van huis mee naar het werk en visa versa. Het zijn twee petten die je niet tegelijk op kan zetten. Maar het blijft leuk om met een pet op je hoofd te vertellen over die andere pet die je thuis in de kast hebt liggen. En zeg nu zelf, hoe kan je ook anders, als je zo’n leuke en lieve pet hebt als ik  😉 

Liefs!

De mama van Kate