Ok. We zitten. Bijna alle dozen leeg. Kate haar bedje staat opgemaakt in haar tijdelijke kamertje en ondertussen ligt ze er heerlijk in te slapen. Het logeerbed in de kamer fungeert de komende weken als commode. De te grote kleertjes blijven nog even in de koffer die we maar even wegmoffelen achter een kast. Naast het bed heb ik een plekje gevonden voor de schommelstoel. Dan kan haar ‘naar bed-ritueel’ zo veel mogelijk gelijk blijven. Pyama’tje aan, flesje in de schommelstoel, en dan lekker slapen. Thuis kijken we uit het raam naar de sterren. Hier zien we de vliegtuigen en de luchtverkeerstoren van Schiphol. 

 Het is wel echt even wennen zo’n appartement op de 7e. Het stormt en de wind ramt op de ramen en muren. Ik schik me elke keer het leplazerus , en ik ben wel wat gewend, ons eigen huis is tenslotte van hout. Ook het uitlaten van de hond heeft even wat meer voeten in aarde. Lopen we thuis vaak even snel een blokje om, hier moeten we eerst met die oude hond in de lift. Echt even omschakelen. Wennen aan de nieuwe plek en de andere spullen. Ik krijg bijvoorbeeld met geen mogelijkheid de wasmachine aan de praat. Handig met mijn gemiddelde van twee wassen per dag. Straks maar even aan manlief vragen. Als ik hem nog zie… Hij heeft alles vandaag verhuisd en is vervolgens meteen weer aan het klussen geslagen in ons huis om alles klaar te maken voor de aannemer. Ach mijn huis. Mijn fijne huis.