Rechterarm voorlangs. Rechterbeen over links. Overhellen. Bijna. Ja! Foetus houding. Goed. Nu door. Arm strekken. Billen mee. Bijna… Nee. Jammer. Nog een keertje proberen.

Rechterarm. Een been over de andere. Overhellen. Yes! En weer door. Arm strekken. Billen mee. Even dat laatste gewicht. Bijna… Bijna… Ja!

Omrollen. Check!  Al een paar keer vind ik haar plots op haar buik in de box. Ze is er maar druk mee. Oefenen oefenen oefenen. Het gaat haar goed af. Alleen die ene arm…dat is nog een beetje een obstakel. Inmiddels wil ze niets anders meer. Waar je haar neer legt wil ze draaien. De box, haar bed, het aankleedkussen. Gelukkig ken ik deze fase goed vanuit mijn werk en ben ik pro in het ondersteboven achterstevoren aankleden.

Ze groeit zo snel. Zowel qua lengte, de doos met te kleine kleertjes vult zich snel, als in haar ontwikkeling.

Het is zo leuk om te zien hoe alert ze wordt. Hoe ze je volgt, je aankijkt, naar je lacht en dan weer verlegen weg kijkt. Hoe lachstuipjes steeds meer veranderen in grinniken en soms zelfs even in de slappe lach. Het mini-meisje wordt een mini-mensje.

Waar ze gaat zoekt ze haar publiek. Kijken, lachen, kletsen. De mensen in de rij bij de kassa, de buurman in de lift, en zelfs de hypotheekadviseur raakte afgeleid van het voorlezen van zijn officiële dokumenten omdat er vanaf de andere kant van de tafel heftig met hem geflirt werd. 

Naast het omrollen gaat ze ook steeds meer spelen. Grijpen heeft ze nu goed onder controle, ze pakt de spulletjes en houd ze langer vast. De bal en de giraffe zijn absolute favoriet. Om op te eten. Dat dan weer wel.

Met weemoed kijk ik af en toe even terug naar de foto’s net na de geboorte. Zo klein nog. Zo verfrommeld. En het is pas vijftien weken geleden. Dit kleine meisje groeit als kool. Voor je het weet kruipt ze door de kamer, en loopt ze straks aan mijn hand.

Vandaag geniet ik nog maar even extra van de kleine knuffels. Van de spek beentjes en wapper armpjes. En van het gepruttel in mijn nek als ze op m’n schouder in slaap valt. Nog even genieten van hoe klein ze is.

Mag ze morgen wel weer groter groeien.

De mama van Kate