We wonen ondertussen drie weken in ons leenhuis, en het het voelt steeds meer als thuis. Alles krijgt een beetje zijn plek, en de spulletjes van de originele bewoonster worden ook wat meer eigen. In het begin voelde het een beetje alsof we op visite waren in ons ‘eigen’ huis.  Dat we toch maar onze eigen matrassen en onze eigen wasmachine hebben opgehaald uit de opslag maakt een hoop goed. Die andere wasmachine, ik kwam er echt niet uit. En niets slaapt lekkerder dan je eigen bed. 

Toch loop ik nog steeds wel tegen dingen aan. Wonen in een appartement is nu eenmaal een wereld van verschil met een woonhuis. 

Een aantal dingen die ik tot nu toe heb geleerd: 

– Het is best een uitdaging om alles vanuit de auto naar de zevende verdieping te krijgen. Kind in Maxi Cosi, kinderwagen, boodschappen, hond.  We moeten via de boxen naar binnen, want de hoofdingang heeft een trap. Twee zware deuren, dan de lift in naar boven, lift weer uit en eindelijk thuis.  Er vervolgens boven achter komen dat je de blauwe kaart bent vergeten achter je voorruit te leggen is echt een domper.

– Het zelfde geld overigens voor het bepakt en bezakt beneden bij de auto aankomen zonder autosleutels. Echt, het is me beide overkomen.

– Al wonen er heel veel mensen in het complex, je staat op een of andere manier altijd met de zelfde persoon in de lift. (Een man, zijn hond heet Gucci, en het beeld dat jullie nu hebben van de hond klopt)  

– Een baby naar bed brengen terwijl de onderbuurman klust is zinloos. 

– Kijkend naar het weerbericht op tv moet je jezelf altijd even herinneren waar je woont. Beneden mag het dan wel de eerste officiële zomerse dag zijn, op het balkon van de zevende verdieping waai je standaard uit je hemd.

– De lift doet er hoe dan ook langer over om boven te komen op de dagen dat je toch al te laat was voor je werk.

– Als je heel moe uit je werk komt en tegen een bepaalde zijkant van de lift leunt op weg naar boven, kan het zomaar zijn dat je vervolgens stopt op elke verdieping. Of in mijn geval, elke oneven verdieping. 

Ach ja, het is een kleine greep uit het leven in een appartement, het blijft een avontuur. Maar gelukkig kunnen we de komende weken op deze manier overbruggen.

Ons eigen huis ligt momenteel totaal overhoop. De vloer is er uit, de kasgaten zijn geboord, en volgende week wordt het eerste beton gestort. Het lijkt in geen velden of wegen op wat ooit ons fijne thuis was en waar ik nog maar vier maanden geleden zat te kramen met een pasgeboren Kate.

Het is op sommige fronten afzien maar alles voor het goede doel. Van de zomer kunnen we lekker genieten van ons stevige huis en de heerlijke nieuwe keuken, en gooien we de deuren weer open naar onze tuin. Tot die tijd leven we op grote hoogte.

Fijn weekend!

De mama van Kate