Heel zachtjes. Heen en weer en heen en weer.

Je hoofd rust op mijn arm, je billen op mijn schoot. Ik hou van dit moment. Heen en weer en heen en weer. Samen in het donker. In de schommelstoel die papa voor ons maakte. Een laatste flesje voor de nacht begint. 

Met je handjes houd je de mijne vast. Mijn duim en mijn vingers. Stevig tussen je vingertjes geklemd. Ik wieg je en het flesje raakt langzaam leeg. Je oogjes vallen dicht. Ik kan je terug leggen maar blijf nog even naar je kijken. Het pikt beetjes van mijn nachtrust, maar het is het meer dan waard. Heen en weer en heen en weer. 

In mijn hoofd neem ik nog even de dag door. De zorgen van vandaag, ze glijden van me af. En ook de plannen voor morgen lossen op in het duister. Er is alleen het hier en nu. Jij en ik.

Je ademhaling vind het ritme van de nacht en langzaam voel ik dat je zwaarder wordt. Je armpje glijdt langs m’n hand, verliezend van de zwaartekracht. “Mama houd van je hoor” fluister ik zacht. Heen en weer en heen en weer.

Zo stil. Mijn lieve kleine meisje.

Ik leg je in je bedje. Kusje op je voorhoofd nog. Morgen weer een nieuwe dag.

Slaap lekker Kate-je.