Al weer een week voorbij. Met een ziek meisje wel te verstaan.

Het weekend was ze al wat snotterig. Maandag werd ik gebeld door de crèche, ruim 38 graden koorts. Maar geen zorgen, ik hoefde haar niet te halen, ze was nog vrolijk. Kon gelukkig ietsje eerder weg om haar te halen. Slaperig meisje, waterige ogen, vuurrode wangen.

Dinsdag BHV cursus, dus heb haar toch maar een ochtendje naar de crèche gebracht. Ging gelukkig goed, maar toen ik haar eenmaal ophaalde was het op. Verdrietig in de auto, zeg maar rustig ontroostbaar, en de rest van de dag koortsig en hangerig. Dus ’s middags niet naar het consultatiebureau, en niet naar de avondvergadering op mijn werk. Voor beide kreeg ik overigens een standje, zowel van de baas als van het consultatiebureau, maar ziek is ziek, en zieke meisjes horen bij hun mama.

De rest van de week klaarde het gelukkig steeds wat meer op. Ze kucht en niest, ze pruttelt en piept. Ze is een stuk aanhankelijker dan anders. Af en toe wil ze alles en niets. Bij je, niet bij je, liggen, niet liggen, slapen, niet slapen. Maar ze slaat zich er al met al goed door heen. Vandaag kreeg ze gelukkig ook weer wat praatjes, en lijkt ze steeds meer op de Kate die we kennen. En tussen al het gesnotter door blijft ze maar lachen. Ongelooflijk. Het gaat bij mij door merg en been, en die kleine lacht het weg.

Het is wel sneu om haar zo te zien. Hoe ze amper haar fles weg krijgt met haar dichte neusje, en zich alsmaar verslikt als ze op haar rug ligt. Je kan zo weinig voor haar doen. Je zou willen dat je haar kan uitleggen hoe ze even moet kuchen, zodat het slijm wat opklaart, helaas gaat dat nog niet. En dus ratelt ze vrolijk verder. We hebben haar bed aan een kant omhoog, en geven haar zoutoplossing. Verder veel kusjes en doekjes.

Gelukkig hebben we nu heerlijk vier dagen vrij. Maandag Kate haar eerste Koninginnen…ehm…Koningsdag. Nog geen plannen, en als ik de weerman mag geloven houd het ook niet over maandag. We zullen zien. Misschien duiken we wel het Vondelpark in voor een paar mooie viool concerten. De Jordaan, wat we normaal gesproken doen, is voor de kleine nog wel een beetje te massaal.

We zullen het allemaal zien. De dag begint ongetwijfeld, net als elk jaar, voor de buis. Kijken naar de koninklijke familie. Zo heerlijk fout en truttig, maar ik hou er van. Mij benieuwen wat ze aan hebben.

Voor nu een heerlijk weekend!

De mama van Kate