Strakblauwe lucht. Zonnetje. Beetje koude wind. Koningsdag 2015 is prachtig. 

Met Kate in de wagen gaan we richting de binnenstad. Links en rechts om ons heen al oranje shirts en oranje hoeden. Wij gaan dapper gekleed in het donkerblauw en grijs. Want hier had ik even niet over nagedacht bij het inpakken van de koffers. Kate is nog het best in kleur. Zalmroze is tenslotte ook een soort oranje.

Op het perron valt de kleine bijna in slaap, maar van het gerinkel van de tram schrikt ze wakker. Aan boord. Het is Kate haar eerste keer in de tram. Met grote ogen ondergaat ze het gewiebel en het geklets van de medepassagiers. Bij elke halte kleurt de tram meer oranje. Als we ten hoogte van de Van Baerlestraat zo’n beetje als haringen in een ton zitten stappen we uit en lopen we richting Vondelpark. Kate is inmiddels helemaal vertrokken.

Het is gezellig. Het is vol. Het is oranje. En het is ouderwets viool-ig. 
Wanneer we een drankje doen in de Vondeltuin heeft Kate er genoeg van. Leuk al die consternatie om haar heen, maar ze wil het nu wel eens zien. Uit de wagen, en verder in de draagzak dus. 

Ze kijkt haar ogen uit. Links en rechts, al die mensen, kinderen en beesten. Alle muziek en jeugdige handelaren die ons naar hun kleedje roepen. Ik zie haar niet, maar hoor haar kletsen en gillen, en ik voel haar enthousiaste geschopt in mijn buik.   

 
We struinen, we kijken, we genieten en we vergeten de tijd. Al weer vier uur geweest. Kate heeft het zo naar haar zin dat ze helemaal vergeet trek te krijgen. We geven haar snel een flesje en laten het Vondelpark voor wat het is.

Wat een heerlijke dag. In de wagen valt ze weer even in slaap. We doen nog een klein rondje door de stad voordat we terug gaan met de tram. 

Met rode wangen van moeheid en van het buiten zijn komen we weer thuis. We bellen nog even met Amerika om opa en oma te vertellen hoe het is geweest. En dan is het op. Flesje in de schommelstoel, en heel snel de oogjes dicht.

Slaap lekker koningin,

De mama van Kate