Ik heb het al jaren. Het lijstje. Eerst stiekem achter in mijn schoolagenda. Later op een vodje in mijn portemonnee. Tegenwoordig digitaal, helemaal van deze tijd, in mijn telefoon. Het babynamen-lijstje.

Het veranderd. Het past zich aan aan de tijd en mijn gemoedstoestand. Vroeger stonden er veel beroemdheden op. Personages uit films en series. Wat later neigde ik steeds meer naar de lange Franse namen. Juliette, Josephine. En weer iets later naar kort maar krachtig. Zo af en toe, wanneer ik een mooie en leuke naam tegenkom, voeg ik er eens wat aan toe. En wanneer ik dan na een tijdje nog eens kijk haal ik er ook wel weer eens wat van af.

Kate stond al heel lang op het vodje. Heb het altijd een mooie naam gevonden. Chique en stoer. Toen de papa van Kate meteen enthousiast was toen ik de naam opperde, was het beklonken. Ons wiebelmeisje zou Kate heten. Haar tweede naam stond niet in het lijstje. Het was eerst zelfs nog een discussie puntje, ik wilde graag een tweede naam, papa niet zo zeer. Maar naarmate we het er meer over hadden, en ik vertelde wat ik vond dat het zou moeten zijn, was ook dat vrij snel een feit. Kate Marijke. Vernoemd naar mijn mama. Mooi idee dat ik als eerstgeborene mijn eerste kindje zou vernoemen naar haar. Daarnaast is het een blijk van waardering, en trots.

In mijn werk als juf is het soms best lastig dit soort lijstjes te onderhouden. Er komen ongelooflijk veel namen voorbij, en het is dan natuurlijk lastig origineel te blijven. Een minder leuke associatie kan een hoop roet in het eten gooien. Maar tegelijk doe je ook veel leuke ideeën op. Grappig genoeg heb ik een Kate op de groep gehad, en nu ook een Keet. Dus qua originaliteit scoren we niet echt hoog. Maar het zegt genoeg over het enthousiasme over de naam dat we het ondanks toch hebben vastgehouden.

Na de geboorte van Kate is het lijstje weer iets aangepast. Want naast het mooi vinden van een naam, moet het nu natuurlijk ook een beetje bij Kate passen (vind ik…). Kate is verwijderd uit de lijst, net als Cato, wat tijdens de zwangerschap ineens de werktitel werd voor het meisje in mijn buik.

Je kindje een naam geven is iets bijzonders. Maar ook bijzonder lastig. Je kunt het niet terug draaien. Het is voor het leven. Wat rijmt er op? Wie heet er nog meer zo? Wordt het geen vervelende afkorting, of vreemde combinatie initialen. Twijfel, onzekerheid. Sommige weten het meteen, andere een dag na de geboorte nog niet. En wanneer je het eindelijk duidelijk hebt kan je nog de pech hebben dat iemand in je omgeving zijn kindje net voor jou de naam van jullie dromen geeft.

Je begrijpt dat de toppers van mijn babynamen-lijstje niet verschijnen in deze blog. Mijn geheimpje. Je weet het natuurlijk maar nooit. Misschien mogen we er over een tijdje nog eens over nadenken. Maar er staan er zeker een paar tussen die kans maken. Nu in ieder geval. Kan over een half jaar zo weer anders zijn. Maar we houden het lijstje erbij. Voegen toe, strepen weg, en dromen hardop verder. Wie weet.

De mama van Kate