Het leek wel alsof we het een week lang gevierd hebben. De voorpret begon zes dagen van te voren op Schiphol met het ophalen van de familie. De hele week een huis vol. Ouders, broer, zussen, aanhang en drie kleine kinderen. Dat weekend onverwachts toch nog een vrijgezellenfeestje. Rest van de week alles klaarmaken. En natuurlijk aftellen naar vrijdag.

27 juni 2014. Wat een mooie dag.

Alles liep precies zoals bedacht. Dat wil zeggen, we hebben de hele dag het gevoel gehad dat alles liep volgens plan. Dat wat niet liep merkte we niet op of deed ons weinig, wat aangaf hoe onbelangrijk sommige dingen op het moment suprême kunnen zijn.

Samen wakker worden, kopje koffie, en aankleden. Hij ergens anders, ik thuis. Haar, make-up en in de jurk. Dat ik met die wolk aan nog in onze geïmproviseerde bed and breakfast paste was een waar wonder. 

Opgehaald. Wat was hij knap in pak! In de cabrio richting school. Ontvangen door de kindjes en ouders, bloemen, kusjes, “juf is een prinses!”.

Daarna door om foto’s te maken. Even lachen! Als jij nou zo gaat staan? Hou jij mijn bloemen even vast? Mijn sleep! Heel even schuilen voor de regen (in een berm zonder paraplu terwijl de auto werd gehaald…prachtig beeld) En weer en route, tijd voor onze entrée en de ceremonie.

Om de liefde van je leven officieel te mogen beloven dat je hem voor altijd trouw blijft, dat je hem zal steunen door alles wat er op je pad komt, en dat je gewoonweg voor altijd zielsveel van hem houd is ongelooflijk waardevol. Meer dan ik me van te voren had kunnen voorstellen. En om dat te doen met al je familie om je heen, en al je vrienden, is de kers op de taart. Natuurlijk een enorm cliché, maar het is echt bijzonder.  

 Na de ceremonie de receptie met champagne en tompoucen (die onverwachts oranje waren vanwege het wk….), een heerlijke barbecue met prachtige speeches, en een feest waar we heerlijk hebben gedanst op de muziek van mijn eigen band.

En dan was er nog de verrassing van onze kant. Ik was die dag bijna 16 weken zwanger, wat bijna niemand wist. De dag voor de bruiloft hadden we een extra echo gepland, en zo konden we op de bruiloft bekendmaken dat we een meisje verwachtte. Kate was onderweg. Surprise! 

 Al weer een jaar getrouwd. En er is, zoals gebruikelijk in ons leven, een hele hoop gebeurd in dat jaar. De openhartoperatie van de papa van Kate, Kate zelf, de verbouwing. Goede test. Maar we hebben hem met vlag en wimpel doorstaan. Op naar jaar twee!

De mama van Kate