Smakelijk eten, smakelijk drinken, hap hap hap, slok slok slok. Dat zou lekker smaken, dat zou lekker smaken. Eet maar op, eet maar op.

Ik werk nu tien jaar in de kinderopvang. Snel uitgerekend denk dat ik dat ik dat liedje nu zo’n zesduizend keer heb gezongen. Vol overgave, uiteraard.  Al jaren zet ik kinderen aan tafel om lekker te eten. ’s Ochtends fruit, boterhammetje tussen de middag, crackertje als ze uit bed komen. En nu zit ik thuis met mijn eigen kleintje aan tafel (zonder te zingen hoor).

Het heerlijke met Kate is dat ze werkelijk alles eet. En ze vind het heerlijk om het zelf te doen. Wijsneus. Met die kleine knuistjes brengt ze het eten als volleerd gastronoom naar haar mond. Broodje, groente, stukjes vlees, pasta, rijst.

Binnen korte tijd veranderd de tafel (en alles er om heen) in een waar voedsel slagveld. De hond beleefd top tijden. Kletsend en zingend zit ze in haar stoel terwijl het eten in het rond vliegt. Zodra ze zicht krijgt op een volgend stukje eten laat ze de vorige vallen. Haar kleren eten mee, de tafel, de stoel, de vloer. Smeerkaas aan haar been, pompoen in haar haar. Lang leve de allesreiniger en zwitsal.

Maar het geeft niet. Ik zie hoe ze geniet. Ze leert dat je een wortel zo kan oppakken, maar slagroom niet. Ze ontdekt de verschillende smaken en structuren in haar mond. Ze ziet ons eten en hoort erbij. Rommel is maar rommel. Niets wat een sopje niet kan oplossen. Ze kan zich haar hele leven nog houden aan de etiquette en gedragsregels.  

Het is onze vrije vertaling van de Rapley methode. Volgens Rapley wordt de drang van baby’s om te experimenteren en te onderzoeken vervult door hem het eten in originele vorm aan te bieden. Door met het eten te experimenteren, geeft hij zelf aan wat en hoeveel hij er van eet. Zo leert de baby op spelenderwijs met eten om te gaan. De hoeveelheid eten maakt in principe niet uit, omdat ze eventueel tekort rechttrekken met de borstvoeding die ze ernaast aangeboden krijgen. Dat gaat voor ons niet op, Kate krijgt kunstvoeding, maar omdat Kate zo ontzettend goed eet hoef ik me daar geen zorgen om te maken. 

Om even terug te komen op de slagroom. We praten hier over een klein toefje. Voor de leuk. Ze wist van gekkigheid niet wat ze er mee moest. Eerst voelen, vreemd. Toen een voorzichtig likje. Mmmm. Het vervolg was dat ze het zo lekker vond dat ze haar hele dienblad aflikte. Kind van haar moeder. Tja.  

 Voor de lunch vandaag maak ik een eitje klaar. Geklutst. Lekker rommelen met die kleine vingertjes. Krentenbol erbij. Slokje water. Vanavond courgette, kip en aardappel. En natuurlijk yoghurt, waar Kate een moord voor doet. De dweil staat vast klaar. 

Hap hap hap, slok slok slok. Dat zal lekker smaken, eet maar op.

De mama van Kate