Met de hele familie naar de dierentuin. Dat klinkt als iets heel idyllisch, maar in ons geval, het geval van veertien personen, waarvan vijf kinderen, gaat het met een aantal hobbels en bochten.

Terwijl ik Kate gisteren ochtend rustig haar broodje geef, loopt mijn ene zusje vloekend en tierend achter de drie honden aan, die alles behalve luisteren. Ze willen niet naar buiten, eenmaal buiten willen ze niet meer naar binnen, de één eet snel het eten van de ander op, de ander blijft zeuren omdat hij nu niets heeft gegeten en mijn zusje loopt daar mopperend tussendoor.

Bij mij aan tafel zitten mijn neefje en nichtje tezamen met mijn andere zusje die probeert mijn neefje te laten eten, mijn nichtje te laten luisteren en zelf met een smachtende blik naar het koffieapparaat tuurt.

Mijn broer, een weekendje over met vrouw en kind vanuit Miami, krabbelt overeind van de bank, optimistisch als altijd. Klaar voor de dag. Vrouw aan de andere kant is ziek als een hond, en schuifelt er hoestend en proestend achteraan. 

De papa van Kate zit brak op de veranda. Warme nacht, vroeg wakker. Mijn ouders verschuilen zich op de slaapkamer tot we bijna vertrekken.

Desalniettemin rijden we tegen half tien met veertien man in drie auto’s richting downtown. Zoo Atlanta. We komen er al jaren. Eerst zelf. Toen met mijn kleine nichtje, mijn kleine neefje, en vandaag dus met in totaal vijf kleinkinderen, waaronder onze Kate.Gorilla’s, Orang Oetans, en de ongelooflijk schattige panda tweeling. Het was druk, warm, en plakkerig, maar heerlijk om compleet te zijn en met zijn allen door het park te struinen. Kate is steeds meer onder de indruk van de beesten. De stokstaartjes trokken erg de aandacht en ook van de zwemmende schildpadden in het aquarium was ze erg onder de indruk. Alle grote beesten vind ze interessant, met name om te aaien. De pettingzoo met geitjes was een hit. Maar ik vraag me af of ze het verschil ziet tussen geiten, panda’s en leeuwen, of dat ze het allemaal als ‘grote hond’ ziet.  Na een frietje op het terras (en een boterham met appelstroop voor Kate), een rondje in de carroussel. Bovenop een houten giraf. Rondje naar rondje, gillend, stuiterend. Net op tijd voor ze in de wagen in slaap valt nemen we het treintje en rijden we nog één keer het park rond. Ik krijg overigens best wel eens kritiek als voorvechter van dierenwelzijn over het bezoeken van dierentuinen. Steve Backshell schrijft in deze blog over het nut van dierentuinen. Ik vind het persoonlijk erg goed omschreven. Zolang we met respect en waardigheid met de dieren omgaan, hebben ze een maatschappelijke functie. We brengen de kinderen iets bij over dieren en het belang van dieren en dierenwelzijn. Al zouden we alle dieren natuurlijk het liefst in hun eigen omgeving laten zien, dat is helaas niet voor iedereen weggelegd, en op deze manier, zoals gezegd: mits respectvol, leren we kinderen over de natuur en de status van de beesten in het wild.

We sluiten de dag af met een bbq in het park. Koelbox mee gevuld met lekkers. Barbecue aan, kinderen in de speeltuin. Heerlijk. Mooi weekend. Even met zijn allen. Even compleet.

Vandaag vliegt mijn broer terug naar Miami, vrijdag vliegt mijn zusje maar Californië en wij vertrekken zaterdag terug naar Amsterdam. Langzaam verspreiden we ons weer over de wereld. Thuis is inmiddels geen vaste plek meer, maar daar waar we allemaal samen komen. 

Home is where my crazies are.

De mama van Kate