“Autumn in New York, why does it seem so inviting…” Ella Fitzgerald klinkt door het huis. Zachtjes.  

Aaah de herfst. De bomen die prachtig verkleuren, de temperatuur die daalt, kastanjes, pompoensoep, en de open haard aan terwijl het buiten regent. “Autumm in New York..that brings the promise of new love…” Ook in Amsterdam is de herfst meer dan hoopvol.

Natuurlijk kleurt het vaak niet helemaal zoals in de laatste folder van Rivièra Maison. Zo regent het zelden als je lekker bij de open haard zit, maar met name als je net met je karretje de Albert Heijn uitkomt. Toch hou ik er van.

De omslag van het seizoen. Slippers in de kast, laarzen aan, en het liefst een warme trui en dan toch nog heel even zonder jas. 

Met Kate ploegen we ons vanmorgen vroeg door een mistig park. Dikke pakken bladeren versperren de weg. Ik schop ze de lucht in over de wagen, Kate giert van het lachen. Onze chocoladebruine hond sjokt mee en kleurt prachtig bij de omgeving. Vanmiddag zoeken we een hond-vrij stukje park en kan Kate misschien nog even in de bladeren spelen. Ik voel de herfst in mij hart, Kate ontdekt de herfst met haar handen.   
Heerlijk hoopvol herfst. Een aankondiging naar de winter en het feest-seizoen. Nu moet ik heel eerlijk zijn, ik ben echt dol op de feestmaanden. De pret van al die kleintjes aan de deur met Sint Maarten, de gezelligheid van Sinterklaas, en als grande finale de kerst. Het kriebelt al, de kerst cd’s branden in de kast. “Chestnuts roasting on an open fireeee….la lalala lalalaaaa”.  Duimen voor een echte winter. Met sneeuw en een dikke laag ijs. Ijdele hoop waarschijnlijk, maar ik hou vertrouwen. Maar, even wachten nog. Eerst de herfst. Eerst bladeren, regen, mist en wind.  

Voor nu, laarzen uit, verwarming iets omhoog en een lekker kopje koffie. Ella  zingt zacht door en Louis Armstrong valt haar bij. “Autumn in New York, it’s good to live it again.”

Mama van Kate