Ik hoest. ‘Hé’ hoor ik uit de kamer naast ons. ‘Hallo, hallo, hallo!’ Half zes. Even nog? Kate kletst vrolijk verder en ik val nog heel eventjes in slaap.

Iets voor zessen haal ik haar uit bed, ze slaat haar armpjes om mijn nek als ik haar optil. Geluksmomentje. We sluipen de trap af en ik maak voor haar een broodje oude kaas en voor mijzelf een kopje koffie.

Een uurtje later maken we papa wakker en spelen op bed met de blokken in de vormenstoof. Echt stom dat de vierkante blokken niet door het ronde gaatje kunnen. Dan maar zonder deksel. Het bed verzuipt langzaam in blokken, we drinken koffie en gaan weer naar beneden voor wat fruit. Frambozen, banaan, slokje drinken en dan snel weer spelen. We spelen met de Little people boerderij. Ik zet alles in elkaar, wagen achter de tractor, spulletjes erin, mannetje voorop. Kate trekt zo snel ze kan alles weer uit elkaar. 

Dan zie ik hoe ze op haar zitzak langzaam instort. Beetje vroeg, maar de vermoeidheid van de feestmaanden is nog steeds erg aanwezig. Naar bed naar bed, slaap lekker, tot zo.

‘Hé’ hoor ik door de babyfoon. Het is half twaalf en we eten samen een groente-muffin. Ik gooi wat spullen in de luiertas, trek onze jassen aan en spring in de auto. Het grijs maar droog, en dus naar buiten. We rijden naar Artis.

We beginnen bij de apen, door langs de pelikanen, wasberen, struisvogels, olifanten en de giraffen. We zigzaggen door het park.  We blijven plakken bij de pinguïns, de zeeleeuwen en de Gorilla’s (Waar Kate overigens alleen oog had voor de Artis huis-tuin-en-keuken-poes) 

 Eenmaal weer thuis bellen we nog even met opa en oma, eten we versgebakken pannenkoeken en kijken we samen Sesamstraat. Langzaam wordt ze zwaarder. We zwaaien Tommie uit en gaan naar boven. Weer die kleine armpjes om m’n nek. Ik krijg een dikke knuffel en een kus. Zomaar. Mega-geluksmoment.

Tandjes poetsen, pyama aan en dan lekker slapen. Wat een top dag. Niets bijzonders, heerlijk genoten.

Slaap lekker lief meisje, love you, tot morgen!

De mama van Kate