Vroeger met Pasen, met zijn zessen aan tafel, een uitgebreid ontbijt met het hele gezin. Eitjes, brood, croissantjes. Traditie. Net als met kerst, of op verjaardagen.  Ons eigen gezinnetje zoekt nog naar tradities. We doen eigenlijk maar wat. 

Vandaag met Kate naar beneden. Kopje koffie, flesje melk. Dan naar boven om papa wakker te maken. Stukje paas-stol mee, eitje gebakken, sinaasappeltje.   

  In de familie-app komen zes uur later de eerste foto’s door. “Happy Easter!” Kate met paas-oren op haar hoofd vliegt via de magie van het internet richting Atlanta, Miami en Detroit. Vanuit daar ontvang ik foto’s van mijn neefje en nichtjes aan tafel met hun net gevonden paaseieren. Zo leuk als Kate daar bij had kunnen zijn. 

Dan een foto van mijn zus. Een lange rij benen langs het gangpad van de vlucht waarop ze werkt. Aha, daar duidelijk geen tijd voor eitjes en croissantjes. Mijn broer stuurt ondertussen freaky face-swab foto’s van het gezin en mijn vader facetimed om even met Kate te kletsen.

Het blijft een gekke gewaarwording om iedereen zo verspreid te zien door de wereld. Eigen plekken, eigen levens. Nieuwe tradities en gewoonten. Toch weet ik zeker dat we vanmorgen, welke tijdzone dan ook, alle zes even aan die tafel zaten. Met dat schaapje van boter, het brood met spijs en de gekookte eieren. Het gekibbel en het plezier. Pyjama’s aan en haren door de war. Hond onder de tafel, ga eens af. Goedemorgen familie. Wie geeft de hagelslag even door?

Fijne Pasen!

De mama van Kate