Vandaag was lente. 

We struinen door Artis, kijken naar de aapjes. De leeuwen brullen en Kate doet ze na. Een slingeraap brengt ons een high five door het gaas, we zoeken de baby gorilla.

 Een vlinder die niet meer van mijn schouder wil zorgt voor lichte paniek (hij was echt heel groot en eng), de geiten gaan er vandoor met de kinderwagen, en ik ben vanmorgen de krentenbollen vergeten. Voor vandaag zijn dat onze grootste zorgen. Heerlijk. De wereld draait wel door. 

We spelen in de tuin. Het is dik in de twintig, we zijn uit de wind en vol in de zon. De lente lijkt wel zomer. Ik zit in de deuropening en Kate stapt in het bakje water dat ik voor haar in het zonnetje zette. Uitgebreid zit ze te badderen met haar kleren aan. Haar schoenen ondergedompeld, haar maillot zuigt het water langzaam op. Ik vis haar uit het water en trek haar laarsjes uit. Vol goede moed stapt Kate weer terug het badje in. Dus. 
 Dit is toch waar het om draait. We laten de gekke dwarse wereld even buiten. De krant blijft dicht en de nieuwsapps stil. We negeren de negativiteit en vullen de dag met positiviteit, met liefde, met plezier, met Olifanten en met de lentezon. Grote mensen problematiek? We bewaren het voor morgen. Vandaag is rokjesdag. Of op zijn minst zonder-jassen-dag. Of met-je-kleren-aan-in-bad-dag. Wat voor dag ook. Vandaag is van ons.

Op de lente.

De mama van Kate