Met een kleintje in je leven is het onherroepelijk zoeken naar een nieuwe balans. Hoe kun je de aspecten van je oude leventje zoveel mogelijk integreren met de nieuwe situatie. 

Op veel van de dingen die veranderen na het krijgen van een kind kun je anticiperen. Je bedenkt  van te voren precies hoe alles geregeld wordt omtrent werk, opvang en de inrichting van het huis. Financiële overzichten worden opgesteld, meubels in elkaar gezet en stopcontacten beveiligd. 

Anders is het met ‘de relaties’. Met je man, tuurlijk, maar ook zeker met vrienden en vriendinnen. Die balans vinden onderling tussen grote mensen. Zelfs na bijna twee jaar vind ik dat soms nog lastig.

Van de vrienden om mij heen heb ik zeker de helft echt wel een beetje verwaarloosd. Niet terug gebeld, niet afgesproken, we doen het later, binnenkort, we houden contact. Vriendschappen laten verslonzen. Vooral de vrienden “zonder”. Met vrienden met kinderen is het soms nog wel iets makkelijker. Kate en ik, we zijn toch een beetje ‘1+1 gratis’. En dan is het handig en fijn als de ander ook een ‘+1’ mee brengt. En praktischer, aangezien je over het algemeen het zelfde dagschema draait.Vier dagen werken betekent ‘maar’ drie dagen met Kate. Die drie dagen zijn mij heilig. Overdag afspreken betekent dus met Kate. Package deal. En anders probeer ik alles zo veel mogelijk ’s avonds te plannen zodat ik geen minuut met haar hoef te missen. Ben ik klef?  Een moeke? Misschien. Maar ik geniet intens van de momenten die we samen doorbrengen en ik koester ze. Ik voel niet de behoefte aan meer tijd voor mezelf of ‘eindelijk even zonder kind’. En ik weet dat ik hier een uitzondering in ben. Vrienden om mij heen smeken bijna om een avond alleen… Misschien zit het hem in het feit dat ik er (nog) maar ééntje heb. (Vraag het me nog eens over tien jaar!)

Ook thuis blijft het soms zoeken. Die arme man des huizes die ineens een gedeelde eerste plek heeft. En dan zijn vrouw, de moeke. De balans met elkaar blijft aftasten. Dat het niet meer wordt zoals vroeger is een feit, maar waar staan we dan nu? Wie waren we ook alweer voor dat we papa en mama waren. Hoe heeft ons dit veranderd en hoe maken we tijd voor elkaar? En bovenal, hoe bewaren we wat energie voor die momenten.

Zoeken zoeken zoeken naar de balans. Moeder worden veranderd niet alleen de situatie, maar meer dan alles veranderd het je als mens. Ineens staat er een klein leventje op de allerhoogste plek. Lastig te begrijpen voor een buitenstaander. En daarnaast ook nog eens voor iedereen een ander gevoel met een andere manier van invulling. Voor iedereen een andere balans. Voor iedereen een andere zoektocht.

Ik zoek gewoon nog even verder.

De mama van Kate