Deze mama is vegetariër. Al jaren. Geen vlees, geen vis. Kate niet. Kate eet alles. En als ze groot genoeg is om het zelf te kunnen beslissen mag ze zelf bepalen of ze wel of geen dieren wil eten. Zo heb ik dat bedacht nog voor ik zwanger was en ik sta hier nog steeds achter. Maar ja. Ga nu maar eens uitleggen aan je dochter van twee waarom je geen hap van haar tartaartje wil…..
Kate en ik eten regelmatig met zijn tweetjes, en dan eten we meestal samen vegetarisch. Het is het meest practisch, ik ga niet apart koken voor ons tweeën. En dat ze vlees mag, hoeft natuurlijk niet te betekenen dat ze het elke dag moet eten. Liever niet zelfs. Maar nu zijn er natuurlijk ook dagen dat we met papa eten, of dat ik wel iets klaar maak voor haar met vlees en vis. Kate eet van kleins af aan al met de pot mee, en het liefst van mijn bord. En dat is niet zo erg, maar ja, mama hoeft geen hapje van haar bord, tenminste niet van haar vlees. En waarom zou je als kind iets eten, als je moeder dat niet doet? Dat is scheef.
Een tijd terug keek ik de documentaire ‘Vleesverlangen’ van Marijn Frank waarin ze onderzoek doet naar haar vleesverslaving. Hierin geeft ze aan dat ze liever niet heeft dat haar kindje vlees eet, maar ze het zelf wel graag, en overdadig eet. Uiteindelijk, na een lange zoektocht naar zichzelf en de herkomst van vlees, besluit ze dat ze vlees wil blijven eten, mits ze zich bewust is van wat er op haar bord ligt. Het zelfde geld voor haar kindje. Vlees is ok, maar dan wel met bewustwording van waar het vandaan komt.
Als ik deze docu achterstevoren zou beredeneren zou ik er voor kunnen kiezen Kate helemaal geen vlees meer te geven, omdat ik het zelf niet fijn vind om te eten. Want waarom geef ik mijn kind iets wat ik zelf niet wil? Ik zeg wel ‘Ze mag het later zelf beslissen’, maar om haar nu wel vlees te laten eten is natuurlijk ook mijn keuze, en niet persé die van haar.
Hoe doen jullie dat vega-mama’s? Laten jullie de kindjes gewoon vlees eten? En hebben jullie dan ook voorkeur van wat ze wel of niet eten?
Gelukkig is er genoeg te kiezen en redden we het goed zonder vlees of vis. Er is zoveel lekkers te koop en te maken dat we deze situaties makkelijk kunnen vermijden. Daarnaast hoop maar dat ik haar snel kan uitleggen waar ik sta, en vooral waarom ik dan geen hapje hoef. Van haar broccoli wel. En ze mag met alle liefde een hapje van mij. Maar de kipnuggets, tja, die moet ze voorlopig dan maar slijten aan haar vader.
De mama van Kate