Vakantie in eigen land, laat staan vakantie in eigen huis, het komt nooit voor. Natuurlijk genieten we wel eens van een (lang) weekend en een dag vrij door de weeks. Maar twee weken vrij, zoals nu, wordt meestal benut om naar Amerika te gaan. 

Ik zal zeker niet ontkennen dat ik niet getwijfeld heb om te gaan, of misschien een heel klein beetje de prijzen van de tickets in de gaten heb gehouden. Maar het is even goed zo, financieel en qua vermoeidheid. Beter even bijkomen en fit aan mijn nieuwe baan beginnen, dan de vermoeidheid upgraden met een jetlag. En dus zijn we heerlijk twee weken vrij.

We genieten van het niets hoeven en we rommelen lekker aan. We bouwen met de Duplo, we verkleden ons. We verzorgen de popjes en we drinken kopjes thee, grote en kleintjes. We bakken koekjes en we maken fruit ijsjes. Alles even relaxed en spontaan. Niets moet alles mag. 

Ook Kate geniet van deze mini-vakantie. Er komt speelgoed uit de kast waar ze anders niet aan toe komt, ze mag ‘bepalen’ wat we doen. We zijn hele dagen buiten. Naar het park, de dierentuin, het bos, de boerderij. Laarzen aan en gaan. En ze is heerlijk relaxed. Veel minder frustratie, minder boos op mama en minder boos op zichzelf. We komen allebei echt even bij.

Vandaag is ze een dagje op het kinderdagverblijf. Ze verheugt  zich op haar vrienden en vraagt naar de juffies. (Hoe heerlijk is dat? Als je het ergens zo naar je zin kan hebben?) En mama is vandaag bezig aan ‘self-care’ of zoiets. Of ‘me-time’. Ik weet het ook niet. Ik ben in de stad, ik koop voor mezelf (ok, en een beetje voor Kate) en ik drink thee met een vriendinnetje. Heerlijk dagje. Je moet het doen zeggen ze. Tijd voor jezelf.

Maar nu, terwijl ik aan het IJ wacht op het pontje verheug ik me om Kate op te halen. Om de gekke lichtgevende tandenborstel te laten zien die ik voor haar kocht. En te horen over haar dag. 

Lekker samen naar huis. Wachten op papa. Pannenkoeken bakken. En morgen doen we het weer heerlijk rustig aan. Niets moet, alles mag. 

Nog één weekje ongegeneerd in de vakantie-modus. 

De mama van Kate