“Nee mama, geen handschoenen!” Kate staat in een K3 jurk bij de deur. We gaan Sint Maarten lopen met haar vriendinnetje. Kate gaat voor de eerste keer.

De hele week oefenen we al op de liedjes. De lampion ligt al een tijdje in de kast even als haar tasje voor het snoep. Want terwijl de mama’s smelten van het idee van kleine blonde meisjes zoet zingend bij de deur, zijn de meiden vooral druk met de opbrengst. En met de outfit.

Kate haar neefjes en nichtjes zijn vorige week al langs de deuren geweest. In vol ornaat vierde ze Halloween en trokken verkleed door de buurt. Trick or treat! Dat Sint Maarten een geheel andere achtergrond en betekenis heeft dan Halloween is voor Kate niet relevant. In de basis blijft het aanbellen bij de buren en met een snoepje naar huis, en dus wil ook Kate in haar mooiste verkleedjurk. Lange jurk, korte jurk, wie welke jurk, best nog een uitdaging op die leeftijd. De meiden sluiten een compromis en Kate kiest K3. Na een heerlijk soepje kunnen we op pad.

Het weer werkt mee en we blijven bijna tot aan het einde droog. “Elf november is de dag…dat mijn lichtje, dat mijn lichtje…” Zingend gaan we van deur tot deur. Kate gaat er vol voor. Net als haar vriendinnetje staat ze vol trots te zingen. Soms het hele lied, soms een verkorte versie. Een voor een gaan de snoepjes in haar tasje.

50 meter van huis begint het te regenen. We schuifelen de laatste deuren voorbij en genieten van een kopje thee bij thuiskomst. Als we Kate haar vriendinnetje mogen geloven is een lolly de beste remedie tegen buikpijn en we kunnen niet anders haar op haar woord te geloven.

Sint Maarten je was gezellig! Tot volgende jaar!

De mama van Kate