Niets doet discussies zo hoog oplaaien als eten. We hebben allemaal ons ideaal als het gaat om wat we nuttigen. Met regelmaat bevind ik mij midden in een kakofonie aan dieetwensen en eisen. Wat werkt wel, wat werkt niet. Wat is nou echt gezond, moet je niet gewoon af en toe kunnen snoepen? Je gaat toch niet dood van af en toe naar McDonalds? Nee, maar heb je dan niet dat filmpje gezien op Facebook van die McNuggets? Zij eet geen koolhydraten, zij geen vet, de buurman drinkt geen bier meer en de buurvrouw is gestopt met brood. Zeker met het gevreesde bikini seizoen op komst wordt er weer een hoop gelaten, maar daar gaan vaak een hoop frustraties mee gepaard. Want gewoontes zijn lastig om af te leren, en de verleidingen zijn enorm. Het is lastig, want we stellen hoge eisen, maar we willen makkelijk resultaat, en het liefst morgen.  En ik ben zelf niet anders hoor. Ik heb denk ik elk dieet in de geschiedenis van het dieeten al een keer geprobeerd. Zonder al te veel resultaat op de lange termijn overigens. Het probleem zit hem natuurlijk in de basis.

Sinds een aantal jaar ben ik me steeds meer gaan verdiepen in eten en waar het vandaan komt. Ik eet sinds ruim vier jaar vegetarisch, ik probeer dierlijke producten te beperken tot een absoluut minimum. Niet uit dieet overtuiging, maar in eerste instantie uit principe. Die keus zorgde er voor dat ik beter moest gaan nadenken over wat ik at. Waar haal ik mijn voedingsstoffen vandaan, en houd ik het ook leuk. De vleesvervangers zijn handig, maar bieden weinig variatie. Ik daagde mijzelf uit nieuwe groente te proberen, bekende groentes anders te bereiden, en bekende gerechten een vegetarische draai te geven. Dat ging met vallen en opstaan, duurde bijvoorbeeld even voordat ik tofu uit de stopverf-fase kreeg. Ook ging ik mij steeds meer verdiepen in het gebruik van ‘processed foods’, alles uit een pakje, grotendeels voorbereid en vol van toevoeging.  Ik was dan inmiddels een bewuste en gevarieerde eter, maar, en dat is meteen mijn valkuil, ik ben voor het gemak geboren. Met een man die voornamelijk ’s avonds werkt, waardoor ik vaak alleen eet, is de keuze voor ‘even snel een tosti’ of snel en makkelijk te bereiden, soms bijna kant en klare voeding snel gemaakt. Daar loop ik nu steeds meer van weg. Goed, ik ben er nog niet helemaal, en op sommige dagen helemaal niet, maar ik zie een uitdaging in de verse bereiding en de heerlijke dingen die hier steeds meer op tafel verschijnen.

Waar dit voor ons als volwassenen geld, geld dit natuurlijk des te meer voor de kleintjes. Het mooiste zou natuurlijk zijn als ze vanaf jongs af aan zo bewust zijn van voedsel, dat ze op latere leeftijd minder snel de fout in gaan. Dat ons ideaalbeeld van gezond en vers eten, voor hun normaal wordt.

Kate is als het ware mijn schone lei. Want waar ik een hele inhaalslag moest maken, kan ik Kate al vanaf jongs af leren goed en bewust te eten. We zijn de afgelopen weken begonnen met groente en fruit. Geen hele emmers, maar elke dag een paar hapjes proeven. Zoete aardappel, peer, banaan, wortel, bloemkool. Het een heeft meer succes dan het ander, maar door haar steeds wat te laten proberen, laat ik haar langzaam wennen aan de smaken. Ik maak alles vers, en vries het in voor de rest van de week. Het is mijn kleine begin aan haar bewustzijn van eten. Betekent dit dat ze later nooit zal snoepen of iets uit een pakje zal eten? Nee hoor. Maar we verleggen de norm.

Dat voedsel educatie voor kinderen belangrijk is, weet ook Jamie Oliver. Al jaren levert hij een felle strijd tegen onder andere ongezonde school lunches om obesitas en dieet gerelateerde ziektes bij kinderen tegen te gaan. Ook nu, door middel van Food Revolution Day. Met deze petitie probeert hij het probleem onder de aandacht te brengen van de G20 landen, en zo een ware revolutie te ontketenen in de samenleving. Gezonde voeding als gewoonte.

Toch is de revolutie al ingezet. Biologische kinderdagverblijven schieten als paddestoelen uit de grond, net als biologische winkels. En ook de supermarkten doen een duit in het zakje. Gezond eten is hip and happening. Voedsel misstanden beheersen het nieuws en we willen steeds meer informatie over wat we nu eigenlijk eten en waar het vandaan komt. Een goede zaak. Nu nog van de rage een gewoonte maken.

De mama van Kate