Is dierenliefde aan te leren? Of is het aangeboren? 

Kate is gek op dieren. Om te beginnen onze oude labrador. Zeker nu ze kruipt laat ze haar geen seconde met rust. Even aaien, aan haar staart trekken, of er gewoon bovenop of overheen. De hond vind het gelukkig prima, en is net zo gek op haar.

Ook in de dierentuin of de kinderboerderij hebben de dieren een enorme aantrekkingskracht. Pandaberen, bruine beren, geiten, eenden maar ook slangen. Als het beweegt trekt het de aandacht. Het is moeilijk in te schatten wat ze er van denkt, of dat ze zich realiseert waar ze naar kijkt. Maar dat het haar fascineert is zeker. 

Ik ben van mening dat de omgang met dieren voor een groot deel wordt bepaald door de opvoeding. Een aantal jaar geleden kwamen we op mijn werk een kevertje tegen. “Trap hem dood!” riep een van de kinderen. Tja. Ik vroeg of het leuk was dieren dood te trappen, en kreeg slechts een ‘nou en’ terug. Toen ik vroeg of hij dat ook deed met de poes thuis keek hij me vreemd aan…”Dat is ook een dier, net als de kever.” legde ik hem uit. Stomverbaasd staarde hij me aan. Hopelijk heb ik hem aan het denken gezet.

Op het werk probeer ik altijd het goede voorbeeld te geven. We maken beestjes niet dood, we zetten ze buiten. Dat zorgt af en toe voor bijzondere taferelen, want ook de griezelspinnen worden, zonder gillen (maar met samengeknepen billen), naar buiten gezet. En uiteindelijk ook de mieren uit de keuken, alle 196.

We vinden het belangrijk. Respect voor dieren. Het is waar we zelf mee opgegroeid zijn, en nu leren we Kate dat alles wat leeft telt. Zowel de dieren om ons heen, als de dieren op ons bord.

Twee jaar geleden zijn we in de buurt van New York naar Farm Sanctuary geweest. Farm Sanctuary exploiteert drie opvanglokaties – in de staat New York, in Noord-Californië, en in Zuid-Californië. Ze redden, rehabiliteren, en verzorgen honderden dieren die zijn gered van veehouderijen, de bio-industrie, en slachthuizen. Op de drie lokaties worden geredde ‘bewoners’ voorzien van de zorg en liefde die ze nodig hebben om te herstellen van misbruik en verwaarlozing. Alle dieren genieten er van gezonde voeding, schone schuren, en prachtig groene weiden. 

  

Als vegetariër en dierenvriend was dit bezoek een soort droom. Een enorm landgoed met eindeloze groene velden, vol koeien, varkens, geiten, kalkoenen en kippen. Allemaal hebben ze gruwelijke taferelen meegemaakt en nu leven ze het leven dat ze verdienen, en ze zijn bijna allemaal knuffelbaar. 

Ook de crèche waar Kate naar toe gaat heeft respect voor dieren hoog in het vaandel. Ze hebben kippen op het plein, en op het terrein ernaast lopen Buitengewone varkens.

Buitengewone varkens zijn jaarrond buiten te vinden in kleine familiegroepen in een natuurlijke omgeving op verschillende plekken in Nederland. Zichtbaar voor iedereen. Ze groeien buiten op, op biologische wijze. En, in dit geval, zijn ze een belangrijk onderdeel van de opvang van de kinderen. Het loont de moeite een keer een bezoek te brengen aan de site.

Ik ben er van overtuigd dat kinderen worden geboren met een fascinatie en liefde voor alles wat leeft. Maar het is zeker ook een belangrijk onderdeel van de opvoeding. Op een dag hoop ik Kate een keer mee te nemen naar Farm Sanctuary. Om haar te leren hoe het zit. Ze is geen vegetariër, en mag zelf beslissen of ze het ooit wil worden of niet, maar ik hoop dat ze zich er bewust van wordt dat er meer wegen naar Rome leiden, en dus ook naar het eten op je bord.

 

De mama van Kate