Zeven jaar geleden alweer werd ik als voorlezer aangenomen bij de Guusje Nederhorst Foundation. Dat voorlezen werd poppenspelen en jarenlang bezochten we kinderen in verschillende opvangsvormen met een een interactieve voorstelling van Woezel en Pip.

Nu, 2016, is de ‘Guusje Nederhorst Foundation’ ‘Stichting het Vergeten Kind’ geworden. En wat is er veel veranderd. Niet in de basis, want het gedachtengoed van Guusje, de onuitputtelijke liefde voor kinderen en de wens ieder kind een fijne en stabiele jeugd te geven, wordt nog altijd bewaakt. Maar de stichting groeide door, en kreeg een duidelijke koers. 

38.000 kinderen bevinden zich gemiddeld in sobere opvanglocaties. Plekken die vaak niet berekend zijn op kinderen, of waar de middelen niet toereikend zijn om er voor kinderen een kindvriendelijke plek te realiseren. Stichting Het Vergeten Kind vraagt aandacht voor deze situatie, en zet zich in om de leefomstandigheden voor de kinderen te verbeteren. Daarnaast worden er waanzinnig leuke activiteiten georganiseerd om de kinderen, en hun begeleiders, even weer te laten voelen wat het nu ook al weer is om kind te zijn, al is het maar voor één dag. Op de website van Het Vergeten Kind vind je vanzelfsprekend meer informatie.

Komende weken wordt er volop aandacht besteed aan de Week van het vergeten kind. Deze week begint 29 januari en eindigt met een knalfeest op 4 februari, Guusjes geboortedag, voor 1500 kinderen uit verschillende opvanglocaties.

Ik kan hier honderduit schrijven. Over wat de stichting doet, en over de tomeloze inzet en liefde van de medewerkers, de ambassadeurs en de talloze vrijwilligers. Maar veel handiger is het om een bezoek te brengen aan de site.

De stichting heeft een heel belangrijk plekje in mijn hart. De kinderen die ik heb mogen ontmoeten in mijn werk voor het Vergeten Kind zijn de meest dappere kleine vrienden die ik ooit heb gemaakt, en ik zal ze zeker nooit vergeten, evenmin als hun vaak schrijnende verhaal. Het kan en mag niet dat er zo ongelooflijk veel kinderen, die vaak al zoveel hebben meegemaakt, niet de jeugd krijgen waar ze recht op hebben. Laten we daar iets aan doen!

Het Vergeten Kind verdient het meer dan wie dan ook één van Kate’s Favorites te zijn. Dus bij deze, met trots.

De mama van Kate

 Elk kind verdient het om in een warm en veilig huis op te groeien. Dus ook de vergeten kinderen die door een onveilige of instabiele thuissituatie noodgedwongen in sobere opvanglocaties in Nederland opgroeien.

Het is belangrijk dat we hen niet vergeten. Het geheugensteuntje om niets te vergeten zijn natuurlijk Post-it Notes. En wist je dat je met deze kleurrijke zelfklevende papiertjes prachtige kunstwerken kunt maken?

Speciaal voor deze actie heeft Stichting Het Vergeten Kind haar eigen Post-it Art gemaakt: het Hartenhuisje. Dit symboliseert het uiteindelijke doel van de actie: alle kinderen een goed thuis geven, met een hart dat staat voor liefde en hoop.

Laat jij ook zien dat jij de kinderen in opvanglocaties niet vergeet? Plak dan mee! Kijk voor meer info op www.ikvergeetzeniet.nl