Toen ik hoorde dat een deel van de familie dit weekend in Orlando zou zijn kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en kroop ik even het internet op om te kijken voor een ticket. Je weet het tenslotte nooit. Geheel tegen de verwachting vond ik een koopje en begon het akelig te kriebelen. Hoe leuk zou dat zijn als…? Met wat hulp van mijn leidinggevende en een aantal lieve collega’s die spontaan voor mij wilde werken kon ik 24-uur later op de ‘bevestig’ knop drukken en mijn koffer induiken. Woensdag geboekt, vrijdag vertrokken. Een last-minute record voor mij.

De reis zelf was er ook een van records. Want na de grootste lol samen op Schiphol, volgde de langste vlucht van mijn leven. Ik heb niet snel dat ik elk moment in huilen kan uitbarsten, zeker niet als het gaat om Kate. Maar toen ze de eerste twee uur al ontroostbaar was en als klap op de vuurpijl alle dienbladen omver schopte en zo mijn buurvrouw een volwaardige douche gaf, zaten de tranen me toch wel even heel hoog. Hoe ga ik dit doen? Alleen. Ik moet nog zeven uur! Waarom gaat ze niet slapen? We zitten bij het raam, dus kan geen kant op, een oververmoeid meisje, huilend omdat ze wil kruipen en spelen, en vooral niet op schoot wil blijven, handen vol en omringt door mensen. Buffelen. Nu moet ik er bij zeggen dat de gene die om ons heen zaten onbegrijpelijk geduldig waren met ons. Ze hebben Kate geëntertaind, duizend keer spullen van de vloer geraapt, en niks gezegd over het negen uur lang trappen tegen de rugleuning. Dank jullie wel, jullie hebben geen idee hoe fijn dat is.

Na negen uur eindelijk de wielen uit, touch down, bagage van de band gesleurd, en een sprintje richting de familie die op ons stond te wachten. Hallo Orlando, hallo Disney World! Maar eerst…slapen. Eventjes dan…

Rond 02.30 de volgende ochtend ging bij Kate het licht weer aan, en ook niet meer uit en zijn we in een poging tot improviseren maar richting de 24-uurs Walmart gereden. Ik heb mij altijd afgevraagd waarom zo’n winkel in hemelsnaam 24 uur open is en voor wie dan? Zaterdag vond ik het antwoord, toen we om half vijf al tussen de bananen stonden.

Na een fijn ontbijtje hebben we heerlijk een stukje gevaren, het weer was top! Even gewinkeld in de Disney winkeltjes van Disney Springs, en in de middag zelfs nog even gezwommen. Een dagje zomervakantie in januari. De dag werd afgesloten met het bakken van Hollandse poffertjes in het appartement. We hadden slechts één dag, we hebben er alles uit gehaald.

Gister afscheid genomen van een deel van de familie die weer is vertrokken richting Miami, en zelf terug gereden naar Atlanta. Home away from home. Opgewacht door drie honden en de achtergebleven familie die heerlijk had gekookt. Even thuis, even ontspannen. En dan over drie dagen weer terug voor nog een nachtje Disney voordat we weer terug vliegen.

Onverwacht avontuur!

De Mama van Kate