Ik wilde altijd een kindje met karakter. Yep. Careful what you wish for. 'Ik ben twee en ik zeg nee'. Ja doei. Wie heeft dat ooit bedacht?? Goed bedoeld, ongetwijfeld, maar het wekt de illusie dat een kind op zijn tweede verjaardag ineens veranderd in een dwars dreumesje en een jaar later als bij toverslag … Meer lezen over Pick your battles
Ik zit onderaan de trap, op de koude vloer een gewoonte te doorbreken. Omdat mijn hoofd weet dat het moet. Mijn hart aan de andere kant is inmiddels geslonken tot een klein ongelukkig verfrommeld stukje vlees. Kate staat boven aan de trap te gillen alsof haar leven er van af hangt. Mama blijft vanavond niet … Meer lezen over Doorbreken
En weer staat de krant er bol van. Homogerelateerde discriminatie. Het raakt me diep. En ik zou het nooit kunnen begrijpen. Het is niet recht te praten, niet van een andere kant te bekijken. En als ik het niet begrijp, hoe ga ik het dan ooit uitleggen aan Kate? Toen ik vorig jaar zomer met Kate op … Meer lezen over Samen gelijk en evengoed anders. Over discriminatie in de opvoeding.
Voor de vierde keer loop ik de trap op. Het is 14.30 uur en nog steeds koester ik de hoop dat Kate even gaat slapen. Naïef. Maar elke moeder weet dat die twee uurtjes tussen de middag heilig zijn. In de auto is ze tien minuten in slaap gevallen, en Kate haar brein geeft nu … Meer lezen over Opvoeden
Zorgvuldig gepland zet ik Kate op het bed bij haar vader. Bekertje drinken erbij, en precies op tijd voor de ochtend-uitzending van Sesamstraat. Perfecte timing. Mooi. Kan ik snel even douchen. Dertig seconde later sta ik high-speed mijn haar in te soppen en mijn oksels te scheren terwijl Kate met dikke tranen tegen de douchdeur … Meer lezen over De mama-fase
Mamavankate 