Kate ligt nog in een diepe slaap wanneer ik 's ochtends vroeg het huis uit sluip om mijn vader van Schiphol te halen. Een uur later komen we terug en wordt Kate wakker met opa voor haar neus. Je ziet dat ze het even moet verwerken: "hè...opa?" Dan ineens, twee armen open, en ze vliegt … Meer lezen over Lange leven het internet; alles ver weg ineens dichtbij.
Vroeger met Pasen, met zijn zessen aan tafel, een uitgebreid ontbijt met het hele gezin. Eitjes, brood, croissantjes. Traditie. Net als met kerst, of op verjaardagen. Ons eigen gezinnetje zoekt nog naar tradities. We doen eigenlijk maar wat. Vandaag met Kate naar beneden. Kopje koffie, flesje melk. Dan naar boven om papa wakker te maken. … Meer lezen over Vrolijk Pasen!
Toen ik hoorde dat een deel van de familie dit weekend in Orlando zou zijn kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en kroop ik even het internet op om te kijken voor een ticket. Je weet het tenslotte nooit. Geheel tegen de verwachting vond ik een koopje en begon het akelig te kriebelen. Hoe leuk … Meer lezen over Onverwacht snoepreisje
Vorig jaar hebben we de kerst als in een waas aan ons voorbij laten gaan, Kate was tenslotte nog geen week oud, dus gordijnen dicht, cocoonen en in pyama aan een geimproviseerd kerstdiner. Dit jaar, met kate alweer één, hebben we er weer eens een ouderwets famillie-hop-feest van gemaakt. Kerstavond bij de ene schoonfamlie, eerste … Meer lezen over After Christmas
Een half jaar geleden schreef ik al over onze oude hond. Over wat ze voor ons betekende en dat we haar nog lang niet konden missen. Deze winter zou ze 15 jaar oud geworden zijn. Maar dinsdag namen we onverwacht afscheid. Nou ja onverwacht. Achteraf bekeken zag ik het al mijlenver aankomen. Ze was zo … Meer lezen over Afscheid van een vriend
Ik vind mijzelf een redelijk stabiel persoon. Nuchter. Positief. Ben niet iemand die op de bank zit te huilen bij iedere tegenslag, meer eentje die haar schouders eronder zet en doorpakt. Maar ik heb één zwakte. En dat is mijn familie. Vanmorgenvroeg hebben Kate en ik mijn zusje uitgezwaaid op Schiphol. Dit na een heerlijk … Meer lezen over Zwaaien op Schiphol. Wèèr.
Met de hele familie naar de dierentuin. Dat klinkt als iets heel idyllisch, maar in ons geval, het geval van veertien personen, waarvan vijf kinderen, gaat het met een aantal hobbels en bochten. Terwijl ik Kate gisteren ochtend rustig haar broodje geef, loopt mijn ene zusje vloekend en tierend achter de drie honden aan, die … Meer lezen over Zoo Atlanta
Na bijna zeventien uur onderweg zitten we in het treintje naar de aankomsthal. Doodop en gespannen. Eindelijk weer 'thuis'. Mijn papa, mama, broer en zussen. Het treintje stopt, we stappen uit. Nu naar boven. Een voor mijn gevoel wel 500 meter hoge roltrap. En ik weet wat er straks komt. Boven aan die trap, achter … Meer lezen over Het Robert ten Brinkje
Ik kan bijna niet meer wachten. Zaterdag vertrekken we naar Atlanta! Acht jaar geleden zijn mijn ouders met broer en zussen vertrokken naar de Verenigde Staten. Eindelijk. Want ik weet niet beter vanuit mijn jeugd dan dat we ooit naar Amerika zouden verhuizen. Alleen toen ze eindelijk gingen, was ik net samen met de papa … Meer lezen over The American Dream
Acht jaar geleden, toen mijn ouders emigreerde en wij samen ons eerste 'huis' betrokken, kon ik moeilijk wennen aan de stilte in huis. Ik kwam uit een druk gezin. Vier kinderen, en een hond. En met name dat laatste was iets waar ik, zo bleek nu, maar moeilijk zonder kon. Het gezellige, het huiselijke, … Meer lezen over Oude hond
Mamavankate 